จิตที่ฝึกฝน กับก้าวที่มั่นคง ตอนจบ

ประสบการณ์ทางธรรมคุณแพรววไล

ในวันที่ห้าของการปฏิบัติ อยากจะจัดช้อนกาแฟที่วางเรียงกันอย่างไม่เป็นระเบียบ แต่แล้วก็เปลี่ยนใจเพราะไม่รู้ว่าจะเริ่มจัดอย่างไร ในวันถัดมามีจิตใจแน่วแน่ที่จะจัดเรียงช้อนกาแฟใหม่ให้สำเร็จ จึงจับช้อนกาแฟที่อยู่ด้านบนที่ซ้อน ๆ กันขึ้นมาทั้งหมด พอหยิบขึ้นมาก็เห็นว่า เดิมช้อนกาแฟเรียงกันอยู่เป็นระเบียบเรียบร้อยแล้วแต่อยู่แถวล่างสุด เหมือนจิตเดิมที่ประภัสสร จึงได้บรรจงจัดเรียงช้อนกาแฟเสียใหม่ เหมือนช้อนกาแฟที่แกะจากกล่องที่เรียงกันอย่างเป็นระเบียบ ข้าพเจ้ารู้สึกว่าจิตมีความละเอียดขึ้น จึงสามารถจัดช้อนให้เป็นระเบียบเรียบร้อยได้

ในคืนสุดท้าย คุณมุกดา ซึ่งเป็นผู้ปฏิบัติ ได้ชวนให้เข้าไปช่วยในครัว เพราะธรรมบริกรมีจำนวนน้อยและยังมีงานที่จะต้องจัดเก็บอีกมาก เธอเข้าไปถูพื้นโดยให้ข้าพเจ้าช่วยซักผ้าและจัดเก็บข้าวของเครื่องใช้เข้าที่แทน แต่ด้วยเห็นว่าเราสองคนได้ช่วยกันถูบันไดมาตั้งแต่วันแรก ในจิตหนึ่งรู้สึกว่าพื้นในครัวมันเลอะเทอะ จึงเริ่มมีความลังเลที่จะเข้าไปช่วยเธอ ในเวลานั้นรู้ว่าความคิดนี้เป็นของกิเลส เพราะว่าตนเองมีความรู้สึกซาบซึ้งและต้องการที่จะตอบแทนธรรมสถานและงานก็อยู่ตรงหน้านี้ ดังนั้นจึงจับความคิดความลังเลนี้ได้ว่า “ไม่ใช่ของเรา” จึงไปเอาไม้รีดน้ำมาช่วยเธอทำความสะอาดในครัวจนสำเร็จ ปลื้มใจยิ่งนักที่ก้าวข้ามอัตตาของตนไปได้

นี่คือจิตกตัญญูที่สำนึกในบุญคุณ ต้องการตอบแทนคุณพ่อแม่ครูบาอาจารย์ และธรรมสถานที่ให้ที่พักอาศัย ให้ที่หลบแดดหลบฝน น้ำอาหาร และความสัปปายะ ตลอดระยะเวลา 7 วันในการเข้าคอร์สปฏิบัติ รู้สึกขอบคุณร่างกายนี้ ที่ได้ให้ที่พักอาศัยชั่วคราวดั่งกุฏิเรือนนอนของจิต และเมื่อถึงเวลาต้องจากโลกนี้ ก็ไปด้วยความสำนึกในบุญคุณที่ให้ใช้ในการมาประกอบคุณงามความดี ถือเป็นกัลยาณมิตรอันประเสริฐ ด้วยความรู้สึกซาบซึ้งใจในตนเองอย่างยิ่ง

ข้าพเจ้าตั้งความปรารถนาไว้ว่า ขอให้ได้สัมผัสกระแสพระรัตนตรัย และเฝ้ารอรับกระแสทุกวัน แต่ไม่มีสิ่งใดปรากฏ กระทั่งเช้าวันแบ่งบุญ พุทธัง สะระณัง คัจฉามิ… ธัมมัง สะระณัง คัจฉามิ… สังฆัง สะระณัง คัจฉามิ… รู้สึกเย็นซาบซ่านทั่วสรรพางค์กาย นี่เองที่เรียกว่า “สัมผัสกระแสพระรัตนตรัย” บัดนี้เข้าใจดีแล้วว่า พระพุทธองค์ทรงมีอยู่ทุกปัจจุบันขณะ มิได้มีอยู่แต่ในสมัยพุทธกาล หากแต่เราเองที่มีจิตละเอียดเพียงพอที่จะรับกระแสพระรัตนตรัยของพระองค์ได้

ในวันภาวนาถวายเป็นพุทธบูชาแด่พระบรมศาสดา ที่ลานโพธิ์ ท่านอาจารย์เทศน์เปิดจิตเรื่องพญาวานร ถึงแม้ว่าจะเคยได้ฟังมาแล้วก็ตาม หากแต่จิตได้น้อมรำลึกอย่างสุดหัวใจในพระมหากรุณาธิคุณที่ทรงเสียสละพระองค์ด้วยชีวิต นี่เป็นเพียงพระชาติเดียว หากแต่พระองค์ทรงเสียสละมาอย่างยาวนานถึง 4 อสงไขย กับอีก 100,000 กัป เพื่อการหลุดพ้นของเหล่าเวไนยสัตว์ และในการภาวนาเพื่อน้อมถวายเป็นอาจาริยบูชาแด่พระอาจารย์ใหญ่ สมเด็จพระพุฒาจารย์โต พรหมรังสี ข้าพเจ้าได้นั่งภาวนาอย่างต่อเนื่อง 2 ชั่วโมงเต็ม เพราะจิตที่ถูกเคี่ยวกรำให้หนักแน่น รู้สึกปีติยิ่งนัก

คอร์สเตโชวิปัสสนา ตามหลักสติปัฏฐาน 4 โดยท่านอาจารย์อัจฉราวดี วงศ์สกล เป็นคอร์สที่สร้างความหนักแน่น ฮึกเหิม ให้จิตเด็ดเดี่ยว มีความเพียรอย่างยิ่งยวด และให้มีความกล้าหาญ กล้าที่จะประกาศการสิ้นภพจบชาติในชาตินี้

“ถือเป็นการประกาศอิสรภาพที่ยิ่งใหญ่ที่สุดที่มนุษย์คนหนึ่งจะทำได้”

#รชด #ภาวนา #สตปฏฐานส #พระอาจารยสมเดจพฒาจารยโต #รใหชด #เรองเลา #พระอาจารยสมเดจโต #ฆราวาส #ธรรมะ #ฝกสต #เพงดกาย #สมปชญญะ #สมาธ #ชำระจต #สต #ฝกสมปชญญะ #เตโชธาต #รตวทวพรอม #อาจารยอจฉราวดวงศสกล #ดจต #นอกวด #เพยรเผากเลส #ปฏบตธรรม #เผากเลส #วางเฉย #ฆราวาสบรรลธรรม #สมเดจโต #อเบกขา #วปสสนา #เพง #ขณะจต #นพพาน #เพยร #ธรรมแท #เพงดจต #กรรมฐาน #หลดพน #สมเดจพฒาจารยโต #เตโช #สตสมปชญญะ #จตบรสทธ #เตโชวปสสนา #ประสบการณ #เพยรภาวนา