ประสบการณ์ธรรมของ..คุณธัญญรัตน์
วันศุกร์ที่ ๔ พฤษภาคม ๒๕๖๑ เป็นวันที่สำคัญยิ่งในชีวิตของข้าพเจ้า ซึ่งกว่าจะมาถึงวันนี้ก็แทบไม่เชื่อว่าชีวิตลูกกำพร้าชาวนาที่ยากจนอาศัยอยู่กับตายาย จะมีวาสนาหลุดพ้นจากพันธนาการและการจองจำจากกองทุกข์นี้ได้ ชีวิตที่กว่าจะมีโอกาสเข้าถึงวิถีแห่งธรรมก็เมื่อสามีเสียชีวิตลง และเข้าสู่ปัจฉิมวัยที่เป็นไม้ใกล้ฝั่งและกำลังกายก็ถดถอย
จากคอร์สแรกที่ได้เห็นการเปลี่ยนแปลงของกายและจิตที่เบาสบาย หลังจากนั้นจึงเพียรเข้าคอร์สภาวนามาโดยตลอด เพราะมั่นใจว่าการปฏิบัติภาวนาสายเตโชวิปัสสนากรรมฐานจะสามารถพาให้หลุดพ้นจากวัฏสงสารได้ ผลการปฏิบัติภาวนาก็เริ่มดีขึ้นเป็นลำดับ แต่ยังคงมีตัณหาความอยากได้สภาวธรรมและความเป็นอริยบุคคลขั้นต้น จนเมื่อย่างเข้าสู่คอร์สที่ ๔ จิตก็คลายตัณหาความอยากได้ต่างๆ เข้าใจในอรรถธรรมและเห็นโทษภัยในวัฏสงสารมากขึ้นจนไม่อยากกลับมาเกิดอีก จึงได้เคี่ยวกรำจิตเพียรชำระกิเลสตลอดมา
จนมาถึงคอร์สวิถีอาสวะ จิตได้รู้ว่ายังติดข้องในอารมณ์ของความน้อยเนื้อต่ำใจที่พ่อแม่หย่าร้างกันและทิ้งให้อยู่กับตายาย จึงไปกราบขอขมาและขออโหสิกรรมกับพ่อแม่ที่ต้นศรีมหาโพธิ์ด้วยน้ำตาที่ไหลพราก เมื่อท่านอาจารย์เรียกเข้าสอบอารมณ์ ท่านก็บอกว่าจิตมีความก้าวหน้าเพราะสังขารจิตที่ติดข้องนั้นได้ถูกชำระแล้วด้วยความกตัญญูรู้คุณต่อบุพการี
นับจากวันที่จิตมีความก้าวหน้าถึงวันนี้เป็นเวลา 3 ปี และกับการเข้าปฏิบัติภาวนารวม ๗ คอร์สที่ได้เพียรภาวนาเพื่อความหลุดพ้นจากวัฏสงสาร ในวันก่อนเข้าคอร์สครั้งนี้ ได้นิมิตเห็นท่านอาจารย์เดินข้ามแม่น้ำกว้างมาหาพร้อมยื่นมือและเอ่ยถามว่า
“จะกลับบ้านพร้อมอาจารย์ไหม” ได้ตอบทันทีว่า “กลับ เจ้าค่ะ”
ดังนั้นจึงตั้งหน้าตั้งตาภาวนาอย่างยิ่งยวด แม้เกิดเวทนาเจ็บปวดอย่างแสนสาหัสก็ไม่คิดถอนภาวนา วางจิตให้เป็นอุเบกขาต่อความเจ็บปวด ยามใดที่มีอิริยาบถการเคลื่อนไหว ก็กำหนดรู้ให้ชัดตลอดเวลา
จนกระทั่งถึงวันศุกร์ที่ ๔ พฤษภาคม ๒๕๖๑ ชั่วโมงภาวนาสุดท้ายก่อนการเข้าสอบอารมณ์ ข้าพเจ้าเกิดเวทนาความเจ็บปวดอย่างที่สุดจนทำให้คิดจะถอนภาวนา แต่จิตหนึ่งผุดบอกว่าห้ามถอนภาวนาเพราะหากถอนภาวนาก็จะต้องตายคาสนามรบ จึงฮึดสู้ยกกำลังจิตวางเป็นอุเบกขาและมีขันติต่อเวทนานานจนเสียงสัญญาณระฆังดังขึ้น และเมื่อจะถึงช่วงเวลาสอบอารมณ์ได้ไปน้อมกราบเพื่อตั้งสัตย์ที่ลานโพธิ์ด้วยความนอบน้อมว่า
“ข้าพเจ้าจะปฏิบัติภาวนาเตโชวิปัสสนากรรมฐานจนสำเร็จซึ่งพระนิพพาน จะขอเป็นศิษย์ตถาคตเดินตามพระพุทธองค์ และจะเชื่อฟังพ่อแม่ครูบาอาจารย์และท่านอาจารย์อัจฉราวดี วงศ์สกล”
ขณะที่ก้มลงกราบนั้น ได้เห็นแสงสีขาวเจิดจ้าสว่างไสวอยู่ในนัยน์ตานานครู่ใหญ่ และเกิดปีติขนลุกทั่วสรรพางค์กายโปร่งโล่งเบาเหมือนไม่มีร่างกายนี้อยู่
เมื่อขึ้นเรือนปฏิบัติ สัมผัสได้ว่าเกิดความร้อนระอุเกินประมาณตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า จึงวางจิตเป็นอุเบกขาเพียงแค่รู้ แล้วทำหน้าที่ เพ่ง ตรึง รู้ ไปที่จุดสัมผัสอย่างมีสติสัมปชัญญะ รู้ตัวทั่วพร้อมอย่างชัดเจนต่อเนื่องตลอดเวลา เมื่อถึงเวลาที่ท่านอาจารย์เรียกไปสอบอารมณ์ ท่านได้เมตตาถามถึงการปฏิบัติ แต่ข้าพเจ้าซึ่งกำลังจะพูดตอบท่าน กลับพูดไม่ออกที่จิตมีความก้าวหน้าขึ้นอีกลำดับหนึ่ง กลายเป็นร้องไห้น้ำตาไหลอาบแก้มด้วยความปีติซาบซึ้งใจแทน
“แม่” เดินข้ามแม่น้ำกว้าง ข้ามทะเลมหรรณพเพื่อมารับลูกกลับบ้าน ลูกคนนี้ก็จักขอเดินตาม “แม่” กลับบ้านด้วยจิตกตัญญู
ขอน้อมกราบแทบพระบาทพระบรมศาสดาสัมมาสัมพุทธเจ้า คุณพระศรีรัตนตรัย พระอาจารย์สมเด็จพุฒาจารย์โต พรหมรังสี ท่านอาจารย์อัจฉราวดี วงศ์สกล องค์สมเด็จพระเจ้าตากสินมหาราช พ่อแม่ครูบาอาจารย์ทุกภพทุกสมัย
ขอกราบแทบเท้าขอบพระคุณบิดามารดา และผู้มีพระคุณให้ชีวิตขอบคุณครอบครัวที่ให้ความรัก ความเกื้อหนุน รวมทั้งกัลยาณมิตรทุกๆ ท่านที่ให้กำลังใจมาโดยตลอด
#รชด #ภาวนา #สตปฏฐานส #พระอาจารยสมเดจพฒาจารยโต #รใหชด #เรองเลา #พระอาจารยสมเดจโต #ฆราวาส #ธรรมะ #ฝกสต #เพงดกาย #สมปชญญะ #สมาธ #ชำระจต #สต #ปฏบตภาวนา #นมตเตอน #ฝกสมปชญญะ #เตโชธาต #รตวทวพรอม #อาจารยอจฉราวดวงศสกล #ดจต #นอกวด #เพยรเผากเลส #ปฏบตธรรม #เผากเลส #วางเฉย #เปลยนชวต #ฆราวาสบรรลธรรม #สมเดจโต #อเบกขา #วปสสนา #เพง #ขณะจต #นพพาน #เพยร #ธรรมแท #เพงดจต #กรรมฐาน #หลดพน #สมเดจพฒาจารยโต #เตโช #สตสมปชญญะ #จตบรสทธ #เตโชวปสสนา #ประสบการณ #เพยรภาวนา